Muze.
Zoals ik in de vorige blog aangaf is mijn muze terug naar haar thuisland Polen.
Ze heeft mijn vrienden leren kennen als haar vrienden, en dat blijkt uit een brief die een zeer goede vriend voor mij geschreven heeft.
De tekst spreekt voor zichzelf. Thanks buddy.
Hans,
Jouw prachtige, getalenteerde Poolse model en bovenal soulmate, Agnieszka, gaf jou de bijnaam kampski.
Een naam die is blijven hangen en altijd verbonden zal zijn aan jouw prachtige foto-kunstwerken.
Jullie hebben vele jaren lief en leed met elkaar gedeeld, zijn vaak samen opgetrokken en hebben samen geweldige fotosessies gemaakt in Polen.
Jouw mooiste werk met Agnieszka hangt nu in een galerij in Grave waar ik zelf de complimenten heb mogen horen van nietsvermoedende bezoekers, over hoe bijzonder de foto is en vooral ook dat het een verhaal vertelt.
Een verhaal dat in ieders eigen fantasie weer anders zal zijn, maar voor jou een eigen verhaal heeft dat je heel dierbaar zal zijn.
Nu, tijdens deze stormachtige februarimaand in 2020, gaan jullie wegen scheiden, niet in jullie harten, zoveel is duidelijk, maar vooral in afstand.
Die afstand zal het zwaar maken.
Maar een soulmate blijft een soulmate, en die tref je zelden zoals jullie elkaar hebben getroffen.
En dat zal er voor zorgen dat jullie altijd een plek voor elkaar zullen hebben in jullie hart en jullie zullen elkaar vast nog vaker gaan treffen, in welke hoedanigheid dan ook.
Ik zal mij Agnieszka herinneren als een bijzondere, intelligente vrouw met een gul en warm karakter waarbij iedereen zich op z’n gemak voelde.
Wij zullen haar allemaal missen, maar hopen haar ooit weer te zien.
Agnieszka zal je altijd blijven steunen, ze was jouw muze, ze blijft jouw muze.
Veel geluk voor jullie beiden.
Op jullie toekomst!
Je goede vriend,
Mart.